Дар соли 2008 мо бо бомуваффакият ичро намудани плани васеъ намудани иктидори истехсолиамон ба марраи намоён ноил гардидем. Ин нақшаи тавсеа, ки бодиққат тарҳрезӣ ва иҷро шуд, дар ташаббуси стратегии мо барои баланд бардоштани иқтидори истеҳсолии мо ва қонеъ кардани талаботи рӯзафзуни мизоҷони арзандаи мо нақши муҳим бозид. Бо банақшагирии дақиқ ва иҷрои бодиққат, мо на танҳо ба ҳадафи худ расидем, балки инчунин тавонистем, ки самаранокии фаъолияти худро ба таври назаррас беҳтар созем. Ин беҳбудӣ ба мо имкон дод, ки иқтидори истеҳсолии худро ба сатҳи бесобиқа афзоиш диҳем ва моро ҳамчун як бозигари бартаридоштаи саноат ҷойгир кунем. Гузашта аз ин, ин дастоварди назаррас барои рушд ва муваффақияти ояндаи мо замина гузошта, ба мо имкон медиҳад, ки аз имкониятҳои пайдошуда истифода барем ва эҳтиёҷоти тағйирёбандаи мизоҷони худро қонеъ кунем. Дар натиҷа, мо ҳоло омодагии хуб дорем, то имкониятҳои нави бозорро истифода барем ва мавқеи худро дар саноати кабели нахи оптикӣ минбаъд мустаҳкам кунем.